سفرهای دریایی یک انتخاب محبوب برای بسیاری از مسافران است. اما با این حال، کارشناسان سفر و آب و هوا هشدار می دهند که سفرهای دریایی به دلیل وجود کشتی های عظیمی که هتل های مجلل، استخرها، رستوران ها و هزاران نفر را در خود جای داده اند، سازگار با محیط زیست نیستند. با وجود این، سالانه حدود 20 میلیون نفر در دنیا سفر دریایی را انتخاب می کنند. به همین جهت، اثر زیست محیطی کشتیرانی بر تغییرات آب و هوایی همچنان قابل مشاهده است.
به دلیل همه گیری ویروس کرونا، حمل و نقل دریایی در سال های 2020 و 2021 تقریباً بی‌کار ماند و هنوز اطلاعاتی برای سال 2022 وجود ندارد. بنابراین، بهتر است به سال 2019 نگاه بیاندازیم تا اثر زیست محیطی کشتیرانی و تأثیر کشتی های کروز بر محیط زیست را درک کنیم.
در آن سال، کشتی های کروز حدود 23 مگاتن CO2 در سراسر جهان تولید کردند. سه خط بزرگ کروز، کارناوال، نروژی و رویال کارائیب، مسئول 70 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه ای از ترافیک سفرهای دریایی بودند. انتشار گازهای گلخانه ای از منابع دیگر، مانند پرسنل پرواز در سراسر جهان را در نظر نمی گیرد. اگر این انتشارات را اضافه کنیم، مجموع انتشار CO2 در سال 2019 حدود 45 مگاتن برآورد می شود.
همچنین ذکر این نکته ضروری است که سفر مهمانان به بندر، اغلب با هواپیما، در این برآورد لحاظ نشده است. برای درک این موضوع، بهتر است بگوییم که کشور پرتغال کمتر از 40 مگاتن CO2 در سال 2019 منتشر کرد.
انتشار گازهای گلخانه ای به ازای هر مسافر کروز
به طور متوسط گردشگران کشتی های کروز در طول یک سفر یک هفته ای تقریباً 1.7 تن CO2 تولید می کنند. این مقدار معادل یک سوم انتشار گاز CO2 سالانه یک فرد است، یعنی حدود 4.6 تن. شایان ذکر است که تنها 0.4 درصد از جمعیت جهان در سال 2019 سفر دریایی داشته اند. با این حال، ضروری است اضافه کنیم که 1.7 تن به ازای هر نفر تنها شامل انتشار گازهای گلخانه ای در طول سفر دریایی است، نه سفر به و از بندر. ترکیب یک سفر دریایی با یک پرواز می تواند به طور قابل توجهی ردپای کربن را افزایش دهد و از نظر آب و هوایی بسیار مشکل ساز شود.
برنامه های بزرگ برای چشم انداز بی طرف از آب و هوا
بسیاری از خطوط کروز، مانند کارناوال، اهداف بلندپروازانه ای را برای دستیابی به بی طرفی کربن تا سال 2050 تعیین کرده اند. شرکت تی‌ی‌آی کروزس حتی جاه طلبانه تر است و قصد دارد تا اوایل سال 2030 سفرهای دریایی خنثی نسبت به آب و هوا ارائه دهد. با این حال، در حال حاضر هیچ رویکرد واقع بینانه ای برای ساخت این کشتی های دریایی وجود ندارد. البته کاملاً از نظر اقلیمی قابل توجیه است.
به عنوان مثال، شرکت تی‌ی‌آی کروزس قصد دارد از متانول استفاده کند که از نظر فنی امکان پذیر و قابل ستایش است. با این حال، این به تنهایی نمی تواند به انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از سفرهای هوایی توسط مسافران و کارکنان و کل زنجیره ارزش رسیدگی کند.
مدل های کنونی سفر با کروز و هوانوردی نشان می دهد که اگر گردشگری به رشد خود ادامه دهد، هر تغییر مثبت به سمت پایداری ممکن است فقط یک توهم باشد. علاوه بر تضمین پایداری در بخش گردشگری، مقادیر زیادی از انرژی های تجدیدپذیر برای سایر زمینه ها مانند اتومبیل و تولید گرمای خانه نیز مورد نیاز است. با این حال، تولید سوخت با تولید انرژی های تجدیدپذیر رقابت می کند. علاوه بر این، یک پرواز پایدار در نیمه راه حداقل دو برابر یک پرواز معمولی هزینه دارد.
