در خاکستر همه گیری ویروس کرونا، گردشگری پایدار به عنوان مرز بعدی سفر ظاهر شده است. دریایی از تغییرات که توسط محدودیت های مرزی تسریع شده بود، مقاصد شلوغی را که تا آن زمان بیش از حد شلوغ بودند، به دلیل غیاب ترافیک مردمی احیا کردند. مردم توجه کرده اند و مایلند نقش خود را ایفا کنند. یعنی در واقع مسئولیت پذیر بودن را.
گزارش اخیر شرکت American Express Travel نشان می دهد که حدود 82 درصد از گردشگران نسل Z و مسافران هزاره به تعطیلات با کمترین تأثیرات زیست محیطی در سال 2023 میلادی علاقه‌مند هستند، در مقایسه با 72 درصد از Gen X و 64 درصد از مسافران پررونق.
گردشگری مسئولانه زیر چتر پایداری وجود دارد که به نظر بسیاری در سال جاری با شتاب ادامه خواهد یافت. سوال این است: چگونه از اثر ضرب کننده نیرو اطمینان حاصل کنیم؟
از آنجایی که مسافران برندها را برای مسئولیت پذیری بیشتر تحت فشار قرار می دهند، آنها همچنین می دانند که چگونه انتخاب های خود می توانند تفاوت ایجاد کنند. آنها بیشتر تمایل دارند چمدان خود را سبک کنند، ردپای کربن خود را کاهش دهند و تعطیلات “خارج از شبکه” را انتخاب کنند تا به راه درست سفر کنند.
گردشگری مسئولانه چیست؟
گردشگری مسئولانه، نوعی گردشگری است که به محیط، جامعه و فرهنگ مقصد گردشگری احترام می گذارد و هدف آن اصلاح اثرات نامطلوب ناشی از گردشگری انبوه غیرمسئولانه است. هدف این نوع گردشگری ایجاد توسعه گردشگری پایدار است که از منافع جوامع محلی و مکان های میراث در این جوامع محافظت می کند.
ایجاد گردشگری مسئولانه
توصیه های شفاهی قوی ترین انگیزه را برای بسیاری از آسیای جنوب شرقی هنگام برنامه ریزی تعطیلاتشان فراهم می کند. اینجاست که چگونه گردشگری مسئولانه می تواند شکل بگیرد.
آسیای جنوب شرقی محل تجربه های معتبر سفر است که شامل اقامت در روستاهای ویتنامی و اندونزیایی می شود. در واقع، اندونزی جهش 30 تا 50 درصدی بازدیدکنندگان خارجی را که از دهکده های گردشگری بازدید کرده اند گزارش کرده است.
این بدان معنی است که گردشگران آگاه به محیط زیست به طور بالقوه می توانند انواع تعطیلات پایدار را از خانواده و دوستان خود که به سفرهای دوستدار محیط زیست مشابه رفته اند، کشف کنند. این می تواند شکاف قابل توجهی را در تلاش این بخش برای پایداری پر کند. گردشگران می خواهند در این کار مشارکت داشته باشند اما اطلاعات لازم برای انجام این کار را ندارند.
ذینفعان صنعت نیز با ارائه گزینه های پایدار یا ارائه دهندگان تایید شده با مهر و موم لاستیکی به خط مقدم برخاسته اند. یکی از آژانس ها شورای جهانی گردشگری پایدار (GSTC) است که استانداردهای پایداری مورد استفاده توسط نهادهای مستقل را برای صدور گواهینامه هتل ها یا اپراتورهای تور صادر می کند.
به عنوان مثال، مارینا بی سندز محبوب سنگاپور اخیراً مطابق با معیارهای صنعت GSTC گواهی شده است. این هتل از سال 2012 میلادی ردپای کربن خود را بیش از 50 درصد کاهش داده است و سایرین نیز از آن پیروی می کنند. وقتی برندها و مقاصد بیشتری از شیوه های پایدار استفاده می کنند، انگیزه بیشتری برای مسافرانی که با همان ارزش ها شناسایی می شوند برای انتخاب آنها وجود دارد.
این افراد گردشگر معمولاً به دنبال کالاها و خدمات تولید محلی هستند و هزینه های آنها می تواند اثرات اقتصادی مثبتی برای شرکت های کوچک و متوسط (SMEs) و SMEs خرد (MSMEs) داشته باشد.
به محلی بروید، جهانی را ببینید
فرهنگ و طعم غنی سفر توسط کسب و کارهای کوچک با ریشه های عمیق در جامعه حفظ می شود. بر اساس داده های بانک توسعه آسیایی در سال 2020 میلادی، حداقل 71 میلیون MSME در جنوب شرقی آسیا وجود دارد. آنها به عنوان ستون فقرات اقتصادی منطقه، به رشد گردشگری مسئولانه دامن می زنند.
مسافران با انتخاب های پایدار، نقشی حیاتی در افزایش اشتغال در مناطق روستایی دارند. اپراتورهای محلی راهنمای مناسبی برای کسانی هستند که مشتاقند بدون آسیب رساندن به محیط، مقاصد را کشف کنند.
با تشویق مسافران به انتخاب تجربیات خانگی، این صنعت می تواند از مزایای متقابل بهره‌مند شود و بازدیدکنندگان می توانند به طول عمر محیط کمک کنند در حالی که شهروندان منبع درآمد ثابتی کسب می کنند. این می تواند یک چرخه با فضیلت را ترویج دهد که جریان مستمر درآمد و سود را در اقتصاد ایجاد می کند.
کسب و کارهای محلی به طور فزاینده‌ای در پلتفرم های بین المللی نیز شناخته می شوند و به عنوان چراغی برای سفرهای پایدار عمل می کنند. در مجمع گردشگری آسه آن در فوریه سال جاری، سه اپراتور گردشگری روستایی مستقر در صباح به دلیل تلاش هایشان برای ترویج گردشگری پایدار در ایالت مالزی تمجید کردند.
وسوسه کردن مسافران برای مشارکت در پایداری، مسیری مناسب برای موفقیت باز می کند. با این حال، دست زدن به دو دست نیاز دارد و منطقه باید با چالش هایی مقابله کند تا شکل واقعاً پایدار گردشگری را تداوم بخشد.
گامی به سوی مسئولیت، یک جهش عظیم برای بشریت
مقاومت در برابر تلاش های پایدار وجود دارد. افزایش قیمت اخیر پارک ملی کومودو را در نظر بگیرید. اندونزی برنامه ریزی کرده بود که هزینه ورودی را برای تامین مالی حفظ زیستگاه افزایش دهد و بازدیدکنندگان خارجی با افزایش ۲۵ برابری پذیرش به ۳.۷۵ میلیون IDR (۲۵۲ دلار آمریکا) مواجه شدند.
به دنبال سروصدای مردم محلی که می ترسیدند این افزایش مسافران را منصرف کند و به نوبه خود بر معیشت آنها تأثیر بگذارد، این حرکت لغو شد. اگر خود اپراتورها از چنین طرح هایی اجتناب کنند، ممکن است راه های کمتری برای بازدیدکنندگانی که تمایل به سفر مسئولانه دارند وجود داشته باشد. سوال این است که آیا این صنعت می تواند چشم انداز کسب و کار گردشگری پایدار و آرمان های نجیب گردشگری مسئولانه را پر کند؟
برخی راه حل هایی پیدا کرده اند. سنگاپور با تبدیل اتوبوس های دوچرخه سواری به اتاق های مهمان در استراحتگاه آینده، خلاقیت پیدا کرد. نمایش چیزی غیرعادی ممکن است مسافران را متقاعد کند که برای پایداری هزینه کنند.
اما صنعت نباید بین پایداری یا رشد اقتصادی یکی را انتخاب کند. در آینده صنعت گردشگری، بسیاری معتقدند که آنها باید برای ایجاد یک اکوسیستم عادلانه با هم ترکیب شوند که به نفع همه باشد. آنچه مهم است این است که همکاری کنیم و اطمینان حاصل کنیم که گردشگری مسئولانه یک روند گذرا نیست. باید به عنوان یک رکن کلیدی سفر تثبیت شود.
