از نظر پزشکان و کارشناسان بهداشت عمومی، تنفس ذرات ریز (PM 2.5) می تواند سلامت انسان ها را به خطر بیاندازد. ذرات معلق در هوا، سی برابر کوچکتر از قطر موی انسان می توانند به راحتی وارد ریه ها و جریان خون اسنان شوند. به همین دلیل خطر مرگ فرد را در اثر بیماری قلبی، سکته، سرطان ریه، بیماری انسدادی مزمن ریه و عفونت های دستگاه تنفسی تحتانی افزایش می دهند.

با این حال، برآوردهای فعلی از تعداد کل مرگ و میرهای زودرس مرتبط با PM 2.5 به طور گسترده ای، از 3 تا 9 میلیون نفر در سال متغیر می باشد. مدت هاست که عدم اطمینان در مورد نسبت این مرگ و میر ناشی از گرد و غبار طبیعی در مقابل آلودگی ناشی از انسان وجود دارد که از کارخانه ها، حمل و نقل، نیروگاه ها، اجاق های آشپزی، آتش سوزی محصولات کشاورزی و سایر منابع ناشی می شود.

تحقیقاتی به رهبری تیمی از دانشمندان جوی مستقر در مرکز پرواز فضایی گودارد در سازمان ناسا، نشان می دهد که بار سلامتی مرتبط با PM 2.5 تا حدودی کمتر از تخمین های قبلی است و نقش گرد و غبار را روشن می کند. محققانی همچون هونگ بین یو و الکساندر یانگ، اثرات سلامت جهانی PM 2.5 را با تجزیه و تحلیل قرار گرفتن در معرض یک دوره زمانی طولانی با استفاده از یک سیستم مدل سازی جوی ناسا که با داده های پزشکی حاصل از مطالعه بار بیماری های جهانی دانشگاه واشنگتن ادغام شده است، محاسبه نمودند.

نتیجه گیری تیم ناسا: قرار گرفتن در معرض PM 2.5 احتمالاً منجر به 2.89 میلیون مرگ زودرس در سال 2019 میلادی شده است و 1.19 میلیون به دلیل بیماری قلبی، 1.01 میلیون در اثر سکته مغزی، 287 هزار نفر از COPD، 230000 در اثر عفونت دستگاه تنفسی تحتانی و 16000 از سرطان ریه. طبق برآورد آنها، تقریباً 43 درصد از این مرگ و میرها در کشور چین و 23 درصد در هندوستان رخ داده است. این دو کشور از پرجمعیت ترین و آلوده ترین کشورهای جهان در این نتیجه گیری هستند. سایر کشورهایی که در معرض PM 2.5 و تعداد زیادی از مرگ و میرهای زودرس بودند شامل کشورهای پاکستان، بنگلادش و نیجریه بودند. اما با این حال، هیچ یک از این کشورها بیش از 3 درصد از کل مرگ و میرهای مرتبط با PM 2.5 را به خود اختصاص ندادند.

این تجزیه و تحلیل 22 درصد از مرگ و میرهای زودرس مرتبط با PM 2.5 را با گرد و غبار مرتبط دانست که بیشتر آن در یک “کمربند گرد و غبار” است که از غرب ثاره آفریقا تا شرق قاره آسیا را در بر می گیرد.

بین یو در این باره میگوید:

هم در شمال کشور چین و هم در شمال هندوستان، جمعیت شهری عظیمی وجود دارد که در پایین باد از منابع اصلی گرد و غبار زندگی می کنند. همچنین تا حدی در غرب آفریقا و خاورمیانه، به ویژه در نیجریه و مصر، این گرد و غبارها وجود دارند.

تصویر ماهواره ای زیر دیواری از گرد و غبار را در صحرای گوبی نشان می دهد که در 10 مارس 2023 میلادی به شمال شرقی کشور چین و منطقه شهری پکن نزدیک می شود. این تصویر توسط طیف رادیومتر تصویربرداری با وضوح متوسط ​​(MODIS) در ماهواره ترا سازمان ناسا به دست آمده است.

بین یو در ادامه سخنان خود می گوید:

این مطالعه به ما می گوید که، گرد و غبار چیزی که تا حد زیادی طبیعی است و چیزی که نمی توانیم به راحتی آن را با سیاست کنترل کنیم، می تواند تأثیر مهمی داشته باشد. در برخی از کشورهایی که در کمربند گرد و غبار قرار دارند، گرد و غبار به تنهایی می تواند میزان قرار گرفتن در معرض PM 2.5 جمعیت را بسیار بالاتر از دستورالعمل های سازمان بهداشت جهانی افزایش دهد.

روش های مختلفی وجود دارد که محققان می‌توانند اندازه و شکل ذرات گرد و غبار را در MERRA-2 و سایر مدل های جوی نشان دهند و تیم تحقیقاتی دریافت که اگر محاسبات بر اساس اندازه آیرودینامیکی ذرات گرد و غبار باشد، تخمین های مرگ و میر PM 2.5 دقیق تر است.